Άλλη μια σχολική χρονιά τελείωσε….

…έτσι το τέλος της εξεταστικής περιόδου, βρίσκει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, αρκετές χιλιάδες μαθητές αποκλεισμένους από την τριτοβάθμια εκπαίδευση (εξαιτίας της βάσης του 10) να αναρωτιούνται τι φταίει και γιατί δεν μπόρεσαν να περάσουν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ.
Όμως, τι συμβαίνει πραγματικά; Είναι όντως ανίκανοι τόσες χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες ή μήπως φταίει το εξεταστικοκεντρικό εκπαιδευτικό μας σύστημα, το οποίο μας αναγκάζει να πηγαίνουμε φροντιστήριο, να απαρνούμαστε κάθε είδος προσωπικής ζωής και να διαβάζουμε ατελείωτες ώρες; Το Υπουργείο Παιδείας αλλά και η Κυβέρνηση υποστηρίζουν την πρώτη άποψη. Προτιμούν, δηλαδή, να βγάλουν ανίκανους τόσες χιλιάδες μαθητές από το να αντικρίσουν κατάματα τα λάθη τους και το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο έχουν δημιουργήσει. Ένα σχολείο δίχως αίθουσες να στεγάσει τους μαθητές, υποχρηματοδοτούμενο, που δεν διαθέτει πρόσθετη διδακτική στήριξη (ενισχυτική διδασκαλία) για τις οικονομικά ασθενέστερες οικογένειες, οι οποίες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους σε φροντιστήριο. Ένα σύστημα το οποίο αλλοιώνει πλήρως την εκπαιδευτική διαδικασία, που αδιαφορεί για την δημιουργία/καλλιέργεια της προσωπικότητας των μαθητών και επικεντρώνεται στις πανελλήνιες εξετάσεις.
Το θέμα που ανακύπτει είναι το τι θα γίνει με όλους/ες αυτούς/ές που βρέθηκαν εκτός πανεπιστημίων, καθώς είναι πλέον σχεδόν αδύνατο να βρει κανείς δουλειά μόνο με το απολυτήριο του Λυκείου. Έτσι, οι περισσότεροι είτε θα στραφούν στη λύση του εξωτερικού είτε θα επιλέξουν να φοιτήσουν σε κάποιο από τα πολλά ΙΕΚ της χώρας μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ετήσιος προϋπολογισμός της οικογένειας θα ανέβει και οι οικογένειες για άλλη μια φορά θα στραφούν στον ιδιωτικό τομέα.
Τι θα γίνει, λοιπόν, με εμάς που απέχουμε ένα έως δύο χρόνια από τον τελικό μας(;) στόχο, δηλαδή τις Πανελλήνιες εξετάσεις; Μάλλον μας περιμένει ένα καλοκαίρι χωρίς σχολείο, γεμάτο… Φροντιστήρια. Ένα καλοκαίρι που για μια ακόμα φορά δεν θα μπορέσουμε να το ευχαριστηθούμε και να περάσουμε καλά καθώς και αυτόν τον ένα περίπου μήνα που θα έχουμε «ελεύθερο», το μυαλό μας θα περιστρέφετε γύρω από τις εξετάσεις και το Γολγοθά που μας έχουν προδιαγράψει ως μοίρα. Πολλοί ακόμα από εμάς προβληματιζόμαστε για το αν κάναμε σωστή επιλογή στην κατεύθυνση που επιλέξαμε και αν όντως έχουμε εντοπίσει το καταλληλότερο επάγγελμα που θα ακολουθήσουμε για την υπόλοιπη ζωή μας. Όλα τα παραπάνω φαντάζουν βουνό για μας και κανείς δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει.
Για να βελτιωθεί η παρούσα κατάσταση τόσο στην δευτεροβάθμια όσο και στις άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης χρειάζεται βούληση και δράση. Είναι αναγκαία η αύξηση της χρηματοδότησης της εκπαίδευσης στο 5% του ΑΕΠ, η κατάργηση των Πανελληνίων εξετάσεων, ο απεγκλωβισμός του σχολείου απ’ το Πανεπιστήμιο και η ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Σερντεδάκις Γιώργος
5ο Ε.Λ. Ρεθύμνου